Гребенот на спасените

Среде таа избезумена трка се наоѓаше единствениот преостанат болничар во целиот баталјон, Дезмонд Дос. Трчаше од еден паднат војник до друг и правеше сè што е во негова моќ. Воопшто не мислеше како да ја спаси сопствената кожа; беше премногу зафатен за тоа. Не размислуваше за јапонските војници кои беа со него на врвот од ридот, кои пукаа и фрлаа гранати. Обучен како воен болничар, прекален во стотина акции, Дезмонд Дос смирено ја извршуваше својата работа спасувајќи ги повредените.

Што е тоа што на овој човек му даваше толкава сила и желба да им помага на ранетите војници, а притоа воопшто не грижејќи се за сопствениот живот?
Каква е таа сила што стоеше зад Дезмонд, на која не можеше да ѝ се спротивстави ни најсилното оружје?

Вистинската животна сторија за херојот Дезмонд Дос предизвикува бурни емоции. Влезе во историјата како човек на кој животот на другиот му е поважен од сопствениот. Без ниту еден испукан куршум, Дос стана еден од најголемите херои на Втората светска војна на кој му е доделен Орден на честа, највисокото воено одликување.